“Хамгийн урд нүүрэнд долоон цөгц эгнүүлсний зүүн хоёр нь устай, гурав дахь нь цэцэгтэй, дөрөв дэх нь хүжтэй, тав дах нь шар тосон зултай, зургаа дахь нь ус, долоо дах нь цагаан идээтэй ажээ. Бурханы өлмийн сэрүүцүүлэг буюу төвдөөр шабсэл, нүүрийн сэрүүцүүлэг буюу төвдөөр шалсэл, газар шорооны бэлэг буюу төвдөөр мөдөх цэцэг, утах хүж буюу төвдөөр дугбой зул буюу төвдөөр мармэй, үнэрт ус буюу төвдөөр дигаб, гэгээний зоог буюу шалсайг төлөөлж ийм долоон тахилыг аливаа сүмийн байтугай, гэрийн шүтээний өмнө өрж тавьдаг заншил түгээмлийн учир хаа ч ийм л байдаг бөлгөө.” Л.Түдэв, “Оройгүй сүм”
No comments:
Post a Comment