Сар бүрийн найман, арван таван, гучинд мацаг өдөр болж лам нар мацаг барина. Энэ нь лам хүний ёс суртахууны журам буюу бараамидийн дөрөвдүгээр дүрэм ёсоор сахих учиртай зүйл. Зургаан гол бараамид байдгийн эхнийх нь өглөг бараамид, дараах нь хүлцэнгүй, гурав дах нь хичээнгүй бараамид юм. Мацаг барих нь дөрөвдүгээр бараамид буюу шагшаабадын ёс. Өөрөөр хэлбэл тэвчлэгийн ухаан юм. Лам хүн юуны урьд мах цусанд шунахай байж болохгүй. Иймд мацаг барьж мах идэхийг цээрлэдэг шагшаабад бий болжээ. Шагшаабад барьж чаддаг лам цаашлаад даян хийж даяанчилж чадна. Даяанчлах гэдэг нь хүнээс холдож ганцаар сууж бясалгал хүйлдэхийн нэр юм. Мөн тэрчлэн билэг бираамид буюу ухаанаар бясалгах ёсны номыг лам хүн эзэмших учиртай. Ийм зургаан бараамидийн дөрөвдүгээрийг сахих өдрийг мацаг барих ёс гэж лам нараар их л нарийн сахиулдаг ёстой аж." Л.Түдэв, "Оройгүй сүм"
No comments:
Post a Comment