Дэндэвийн Пүрэвдоржийн дэндүү цэцэн ухаан

Дэндэвийн Пүрэвдоржийн дэндүү цэцэн үгс

• "Бурхан анх хүнийг тэнгэрлиг ариунаар бүтээсэн атал, нөгөө гайхал нь орчлонгийн бурангуйд сэтгэл үйлийн бузар буглахуйд арга буюу эгүүлэн татах болсон буй за."
• "Амьдрал гэж юу вэ, үхэлд хөөгдсөн хүмүүн сүргийн гэнэхэн хүсэл, үл гүйцэлдэх мөрөөдлийн зэрэглээ."
• "Амьдрал гэдэг орчлонгийн зүүдэнд аз жаргалын солонгыг харан хууртах нь юутай мунхаг үнэмшил вэ."
• "... тэдний сэтгэл гэдэг цадахыг мэдэхгүй мангасын ходоод тул нэг нь нөгөөгийнхөө эд агуурс, эр эм, эрх дарх, алдар нэрд атаархан сувьдах учир амар заяа үл үзнэ..."
• "Хайр дурлал гэдэг хүний сэрэхүйн цочролд үүсдэг дотоод сэтгэлийн алдуурал, сэтгэгч адгуусны дур удамшлын туйлшрал гэж болно. Гоо сайхныг дангаар эзэгнэх сувьдалд нэг нь нөгөөгөө өмчлөн мөнхийн орооныхоо гагсааг тайлах, хязгааргүй тэчияалыг юүлэхийн тулд түүнийг тэнгэрлэгийн сууд өргөмжлөнө."
• "Эр хүний бие нь эс тайвширах сэхлүүн санаагаа гүйцэхгүй явгарах цагт, мөнөөх дурлалын сүг сүүдэр гаслангийн үүдийг нээж түүнийг амьдын тамд түлхдэг ч байж болох юм."
• "Хүний орчлон гэдэг санамсаргүй тохиолдлын хоормог байдгаараа тайлж ядсан гайхшралыг өдөөж, чухамхүү түүнийг мөшгих нь амьдралыг ад мөрийн сонин болгодог байж болох юм."
• "Ерөөс хүн үхлийн өмнө эрүүл саруулын омогшил, үзэл бодлын мугуйдал, маргаашийн шалдар горьдол мэтээс ангижирч сэтгэл цөлшихүйд оюуны хохь хоосон зайг бурхан хойд насны мухар сүсгээр цатган өөрийгөө дэмий мэхлэхийг оролддог буй за."
• "Хүн ариун цагаан төрөөд орчлонгийн хүнгэрт дэлсүүлсээр эцэст дороосоо ялзран мөхдөг хойно доо."
• "Ерөөс сүнс хэмээгч нь орших биенээс ойн гарсан оюун сэтгэлийн бичил цөм буюу."
• "Хүн гэдэг чивэлт адгуус өөрийн шижээргүй нөхцөлдөөнийг булахын тулд хорвоог эрээн тоост нүгэлт гэх мэт хочилдог нь зөвхөн амьд ахуйд зэмийн гогцооноос хүзүү мултлах гэсэн нохой заль төдийхөн агаад "үнэнч хайр" гэдэг нь урлагаар хөллөсөн тэнэмэл цуурхал төдий гэлтэй."
• "... адраас дүүжлээстэй чийдэнгийн цонхир цагаан галт бөмбөлгийг тэврэн үхэх гэж буй золгүй эрвээхэйг би харж байна. Үйлийн үрдээ хөтлөгдөн үдэшжин удгалж үнгэлдсэн далавчаа хумхалж бараад улайдсан зуухан дээр тэр унаж үнс ч үгүй болов. Хүн гэмээн үүнээс ялгагдах нь өчүүхэн бээр үгүй агаад мөнөөх аз жаргал хэмээх сэтгэлийн сэвээ барьж авах гэж насаараа гал руу дайрлан хярвас болох бөлгөө. Тэд үүнийгээ тэмцэл гэнэ. Тэр ч байтугай үнэний төлөө агуу их эрэл гэж ойврон өөрийгөө ховсдож чадна. Магадгүй ийм мунхагтаа ч гэх үү, үнэг мэт үхлийг гүвээ даван мартдагтаа амьд явдаг биз."
• “Өнгөндөө бусдын төлөө амьд яваа гэж хүмүүс домоглох дуртай чиг дотроо явган хонжоо тооцож, яаж нэгийгээ араар нь тавих тухайгаа л бодож явдаг. Энэ бол тэдний дон, бурхан, чөтгөр хоёрын аль алинаас өмчилж авсан араншин. Үүгээрээ тэд бусад бүх адгууснаас долоон дор.”
• "Театр бол  гоо сайхны эрхэм дээд таашаал хайрлаж, хүний бие сэтгэлийг тэгшитгэн яруусгадаг, тэнгэрлэг урлагийн орчлон."
• "Театрын уран бүтээл найруулагчийн жанжлалд бүтдэг."
• "Дэлхийд цор ганц эзэнтэй соёлын гайхамшигт өв монгол бичгийг булшилсан нь монголыг оросчлох холын бодолтой холбоотой гэж бодно."
• "Эцгээ золиослож чаддаг улаан чарлабуудад эхийн нулимс гэдэг ус байдаг бизээ."
• "Түүх бол өнгөрсөн мэт боловч өнөө маргааш мартаж үл болох ургаал ажаам."
• "Итгэл гэж юу вэ? Хүний амьдралын тулах цэг. Хүн энэ цэг дээрээс тэнгэрт тэргүүн өргөж амьд явдаг агаад мөнөөх тулгуур үгүй бол толгой нь хөл болж годройтно."
• "Ерөөсөө алив төр өөрөөсөө өтөж бурангуйд идэгдэн мөхдөг нь жам буюу."
• "Үнэхээр анхны шүлэг анхны хайр шиг гэнэн байдаг."
• "Мөнгөтэй хүн зальтан байхаас суутан байдаггүй."
• "Их гүрэний дээрэнгүй үзэл улаан, цагаан, шар ямар ч өнгөтэй байсан дотор нь хар болохоор адилхан гутамшиг мөн."
• "Ерөөсөө уран зохиол бол сэтгэлээс сэтгэлд хүрэх хамгийн дөт бөгөөд алс зам буюу."
• "Ном бүтээх гэдэг дээд буян"
• "Нам гэдэг нь төрөөс ангид үгүй бөгөөд төрийг эзэгнэхийн төлөө буян амлана."
• "Төрд итгэхээр төрөл арилжиж зовохгүй, намд итгэхээр навтас нөмөр даарахгүй."

• "Төрд