Хүндэтгэл

Хүндэтгэл (1)
Гадаадын бүх жуулчид Япон хүмүүсийг маш хүндэтгэлтэй улс гэж үздэг. Эелдэг зан гэдэг бол бусдыг ойлгох сэтгэлийн гадаад илрэл юм. Энэ бол зөв бүхэнд хандах хүндлэл, түүнчлэн нийгмийн байр сууринд хүндэтгэлтэй хандахтай эгээ адил. Хүндэтгэлийн хамгийн дээд хэлбэр нь хайранд ойрхон байдаг. Хүндэтгэх чанар гэдэг нь атаархаж жөтөөрхөхгүй байх, бардамнаж сагсуурахгүй байх, эвгүй муухай зүйл хэлэхгүй байх, шунал тачаалыг тэвчих, ухаангүй уурлахгүй байх, хүнд муу юм үл санах явдал гэж хэлж болно. Харин хүн бол үнэн, худлыг ялгах ёстой.
Зөв зан чанарыг заавал баримтлах нөхцөл болгоод өгөхөөр нийгмийн дунд биеэ авч явах нарийн дэг журмын тогтолцоо дэлгэрч нийтийнх болно. Залуучуудыг толгой бөхийн ёслох, алхах явах, суух, цайлах ёсонд сургадаг. Хоолны ширээний ард биеэ авч явах нь шинжлэх ухаан болно. Цайгаар үйлчлэх, уух нь ёслол болно. Боловсролтой хүн гэдэг бол энэ бүхнийг дээд зэргээр сурсан байх учиртай.
Зарим Европчууд бидний ёс зүйг дутуу үнэлж муугаар хэлдэг л дээ. Тэд биднийг дэндүү удаан боддог, тэрийгээ хэтэрхий ягштал баримталдаг гэж хэлдэг юм. Тэр ёслолд хэрэггүй юм байхыг үгүйсгэхгүй. Гэтэл барууны моод дагаж давхихаас тэнэг хэрэг гэж үү? Би моодыг тэнэг гэж үзэж байгаа юм биш л дээ. Тэд үнэндээ хүн төрөлхтөний гоё сайхныг үргэлж хайж байдаг хүний сэтгэлийн илэрхийлэл юм. Ийм учраас би ёслолыг чухал биш зүйл гэж бодохгүй байна.

Politeness (1)
All foreign tourists have noticed that the Japanese people are very polite. Politeness is good if it shows sympathy for the feelings of other people. It should also show respect for social positions, which were originally due to actual merit, not birth. In its highest form politeness is close to love. Politeness is patient, kind, does not envy, does not praise itself, is not proud, behaves correctly and does not allow evil. One must know, however, the difference between true and false politeness.
When correct behavior became essential, it was natural that a system of eticquette should become popular. It was used to train young people how to bow, walk, sit and serve tea. Table manners became a science. Serving and drinking tea came to be a ceremony. A man of education was expected to master all of these things.
Some Europeans, however, have spoken badly about our etiquette. They say that we think about it too much and follow it too strictly. There may be some unnecessary points about ceremony. But is it any more foolish than strictly following the everchanging fashions of the West? I think even fashions are not foolish. They simply show that human beings are always looking for something beautiful. Even more so, I do not think that ceremony is completely unimportant.